به نام دادار
دریاب مرا به نام تو آغاز کرده ام با بال واژگان تو پرواز کرده ام
این دفتری که گشوده است روبه روی من ای نازنین بنام تو من باز کرده ام
مدتها بود در این خیال بودم که مجموعه نوشته هایم در نشریات محلی را اعم از شعر و مقالات ، در یک جا جمع آوری نمایم . این موضوع را با دوستی که خود وبلاگنویس هستند در میان نهادم . ایشان ضمن قبول زحمت پیشنهاد دادند که صفحه ای بر روی وب برای اینجانب طراحی و ثبت کنند که حاوی دغدغه های روزانه ام باشد . پذیرفتم . اما ...
بهر حال امیدوارم این پنجره گشوده شده راه بجایی ببرد . ان شاءاله
یادم می آید اواخر حیات دوست بزرگوارم مرحوم ابراهیم منصفی در دیداری که با ایشان داشتم ، پرسیدم ابراهیم چرا کم کار شده ای چیزی نمی نویسی؟ ابراهیم با مکثی کشدار تنها گفت :" غم نان نمی گذارد ." گفتم غم نان خود می تواند سوژه مناسبی باشد . ابراهیم با سکوتی پرمعنا خمیازه ای کشید و باز گفت :" غم نان ."
لذا امروز که می خواهم نوشتن را آغاز کنم . این سوژه را که درد مشترک است بهانه می کنم .
نان
از بام تا شام
همه دغدغه ی نان
از بام تا شام
هر روز ، همه
دغدغه ی نان
از بام تا شام
هر روز
هر لحظه و هر آن
همه دغدغه ی نان
نان
نان
نان
همه
دغدغه ی نان
..................................................................
باشد تا بعد
سلام آقای سنگبر باعث افتخار همه هرمزگانی ها هستش که شما هم روی نت اومدین به شخصه خسلی خوش حالم در زمینه نوشتن همه که واقعا این جمله تکراری (موفق باشین) رو نمیشه برای شما بکار برد چون شما در ادبیسات هرمزگان حرف اول رو می زنین بدرود خدا نگهدار
خوش آمدی خالو صالح عزیز...
اقای سنگبر, خدا قوت.
سلام. برای آغاز بسیار زیبا بود. قطعا حرفهای زیبایی خواهید داشت. وبلاگ نویسی در هرمزگان به جاهای خوبی خواهد رسید.
منتظر نوشته هایتان هستم.
دورد از عمق غربت به عزیزترین صالح هرمزگان هم دوره سالهای تلخ وشیرین بندر عزیزم .
سلام . صالح
نون و هو هستن ولی نه به همه . یه روزی جبار پور معلم ادبیات وقت و امثالش از بندری شگفت نون و هو .. و امروز هم جباریون جدید در لباس دگه.
موفق بشی با وبلوگت.
سلام.خوشحال شدم وفقتی دیدم کسی مثل شما به جمع وبلاگ نویسان جنوب اضاه بوده.شعرقشنگی هسته نون.با اینکه خیلی خیلی کوچیکیم اما موفق بشی
بومی سروده هایتان را دوست دارم...پایدار باشید
موفق باشید همیشه.......
درود . واقعا خوشحال شدیم که شما هم به ما پیوستید . باز هم نان.........
خوش آمدید
با سلام خدمت جناب سنگبر.. نظرات مثبت دوستان گویای تاثیر گذاری و نقش فراوان شما بر فرهنگ گفتاری و نوشتاری این خطه از میهن عزیز است که بایستی مورد قدردانی قرارگیرد. شخصا آشنایی با آثار ادبی شما ندارم و نخوانده ام (به لحاظ دوری از میهن) امید است عرصه انترنت بستر مناسبی برا ی شناساندن این افکار باشد
لطفا کمی هم از بیوگرافی خود بگویید.
سلام
بسیار خوشحال شدم که شخصیتی مانند شما دست به وبلاگ نویسی و ترویج فرهنگ و اندیشه ی خویش زده است
باز هم بنویسید
منتظر نوشته های بعدی شما هستم
و آغاز ایستادن را به شما تبریک می گویم. باشد که بدانند که هرمزگان به جز گرما و شرجی و دریا امثال شما را هم دارد.
هماره پایدار باشید.
سلام اقای سنگبر به جمع وبلاگ نویس ها خوش اومدی
سلام.خیلی خوشحالم که کسی مثل شما هندن تو وب.خدا بکنت بقیه هم مثل شما درک بکنن.
سلام. من هم ورود این هنرمند بزرگ هرمزگانی را به دنیای وبلاگ نویسی تبریک میگم و امیدوارم قدم ایشان در این مسیر باعث خیر و برکت وبلاگ نویسان شود.
دمت گرم خالو.صدای پات نهندن خدا بکنت فقط ضد حال نبشت!!!
خش هندی پوریا
استاد سلام؛
" از آهسته رفتن نترس، از بیحرکت ایستادن بترس"
خوشحالم که با دغدغه نان هنوز می نویسی. دنیا از آن کسانی است که حرارت و انرژی دارند. منتظر نوشته هایت می مانم.
درود سنگبر عزیز
همیشه به وجودت افتخار کرده ایم واز این پس نیز .
همراه هم خواهیم بود خواهی دید که هم نفس کم نخواهی داشت اگر چه در قلم کم میاوریم.
با سلام خدمت صالح ، خش هندی ، از چو لنگی با نام شما اشنا بودم ، با کارهایتان اشنا بودم ، فوتبال ، سیاست ، و ادبیات بومی بندر .
اخرین نوشته های که از شما خواندم کتابچه بود بنام ( یادتن ) منتشر شده در پائیز ۱۳۸۱ ، تلاش شما در زنده نگهداشتن واژگان هرمزگانی و فرهنگ این دیار قابل تقدیر است . دغدغه ی نان ، و هزاران محنتی که روزگار و اربابان روزگار بر شما و ما تحمیل نموده اند پوشیده نیست ،
حضور شما در این دنیای مجازی هرمزگانیها خبر خوبی بود .
از این مطالب زیبا ممنونم
برای شماارزوی موفقیت میکنم