پس از سلام

به نام دادار

قرار گذاشتم دغدغه های ذهنی و دلمشغولیهایم را قلمی نمایم .

اما پس از تاملی مجدد در این خیالم که دل مشغولیهای من آنگاه می تواند برای دیگران سودمند باشد که مخرج مشترک داشته باشد ، که می باید حرف و درد دل آنها باشد . واقعا نمی دانم چند درصد از مخاطبین من با درد و رنج ناشی از فقر و نداری و تبعات جانکاه و جانسوز آن درگیرند تا ضرب آهنگ واژه های من با آنها ارتباط برقرار نماید ،تا ناله های بر آمده من را که از جفای زمانه بر می خیزند با گدایی مادی اشتباه گرفته نشود . هر چند ما همه گدای محبتیم و سائل مهربانی بهر حال کاری است که آغاز کرده ام امید که بتوانم آن بخش از دغدغه هایم را که بوی آشنایی و همزبانی میدهند در قالب واژه ها ارسال کنم. دغدغه هایی که ارزش وقت نهادن و خواندن داشته باشند نه اینکه با گرفتن وقت گرانسنگ عزیزان یاوه گوئی را نشخوار نمایم .

ان شاء اله